Wzory pism przydatne dla osób, które podobnie jak Waldemar Deska, mają trudności z uzyskaniem pozwolenia na budowę

Jeżeli nie możesz uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo iż Twoi sąsiedzi od dawna takie pozwolenia mają, skorzystaj z niżej zamieszczonych wzorów pism do Rady Gminy (WEZWANIE do usunięcia naruszenia prawa) oraz Burmistra (WNIOSEK o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).

W celu otrzymania dodatkowgo profesjonalnego wsparcia prawnego, prześlij kopię swoich pism (z potwierdzeniem przyjęcia) do Helskińskiej Fundacji Praw Człowieka (http://www.hfhr.pl/).

Wzór pisma do Rady Gminy

…., dnia … ..r.

Nazwiska ….
adres ….

Rada Miejska VI kadencji
w Kazimierzu Dolnym
ul. Senatorska 5
24-120 Kazimierz Dolny

WEZWANIE
do usunięcia naruszenia prawa

Działając na podstawie i w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (teks jednolity Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wzywamy Radę Miejską w Kazimierzu Dolnym do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę Uchwały Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny polegającą na 1) zmianie przeznaczenia działki nr ewid. 51 położonej w Kazimierzu Dolnym przy ul. Zbożowej 23 stanowiącą naszą własność z działki rolnej na działkę budowlaną (tereny zabudowy jednorodzinnej lub zabudowy jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją pensjonatową) albo 2) dopuszczeniu zabudowy jednorodzinnej lub zabudowy jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją pensjonatową.
Obecne ustalenia Uchwały Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny odnoszące się do naszej działki nr ewid…., w szczególności par. 11.24. Strefa 17 – Góry I, II, III w zw. z par. 2 w zakresie w jakim uniemożliwiają nam zabudowę, która nie ingeruje w inne chronione prawem wartości, są niezgodne z art. 31 ust. 3 Konstytucji, a w zakresie w jakim w tej samej strefie pozwalają na zabudowę jednorodzinną niektórych terenów z wyłączeniem naszej działki – niezgodne z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji.
Jednocześnie wyrażamy gotowość pokrycia kosztów związanych z dostosowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny do stanu zgodnego z prawem.

UZASADNIENIE

1. Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny (dalej: plan miejscowy) działka nr ewid. … oznaczona została symbolem RP – tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Działka położona jest w strefie 17 – Góry I, II, III, a zatem obowiązują dla niej zasady zagospodarowania terenu określone w par. 11 planu miejscowego, tj.:
Adaptacja stanu istniejącego
Możliwość dogęszczeń zabudowy o funkcji pensjonatowej, jednorodzinnej, letniskowej oraz towarzyszących usług turystycznych w niewielkich zespołach stanowiących dopełnienie istniejącej sieci osadniczej
Dogęszczenie zabudowy nie powinno doprowadzić do blokady lokalnych powiązań przyrodniczych
Drzewostanom utrwalającym wąwozy należy nadać status lasów glebochronnych
Należy obsadzić drzewami drogi łączące Góry I, II, III.

2. Zgodnie z ustaleniami planu miejscowego lokalizacja działki nr ewid. … na terenie oznaczonym symbolem RP wyłącza możliwość jej zabudowy jakimikolwiek obiektami budowlanymi, które nie służą produkcji rolniczej. Wydaje się bowiem, że możliwość dogęszczeń zabudowy o funkcji pensjonatowej, jednorodzinnej, letniskowej oraz towarzyszących usług turystycznych w niewielkich zespołach stanowiących dopełnienie istniejącej sieci osadniczej dotyczy jedynie terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

3. Mając powyższe na uwadze pragniemy zauważyć, że ustalenia planu miejscowego mają dla nas charakter dyskryminujący oraz bezzasadnie ograniczają nas w wykonywaniu uprawnień właścicielskich wyłączając możliwość zabudowy. Do takiego wniosku prowadzi analiza przeznaczenia innych działek zlokalizowanych w strefie 17. Mianowicie, działki o nr. ewid. 157, 159, 160 poza tym, że znajdują się ta terenie oznaczonym symbolem RP, to jednocześnie obok symbolu RP znajduje się symbol MNj, co oznacza, że plan miejscowy dopuszcza na tym terenie zabudowę jednorodzinną (zob. załącznik: wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny z dnia 25 maja 2012 r.).

4. W naszej opinii tak drastyczne zróżnicowanie stanu prawnego terenów o takich samych walorach i w dodatku poddanych takiemu samemu reżimowi prawnemu, a co za tym idzie zróżnicowanie sytuacji prawnej właścicieli terenów znajdujących się w tej samej strefie stanowi naruszenie art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji oraz art. 31 ust.3 Konstytucji.
Przepis art. 32 ust. 1 Konstytucji wyraża zasadę równości wobec prawa, a art. 64 ust. 1 Konstytucji równą ochronę prawa własności. Istotą tej zasady jest równe traktowanie wszystkich podmiotów charakteryzujących się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną). W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego niezmiennie panuje pogląd, że “wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo, tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących” (zob. np. K. 17/95, OTK ZU Nr 3/1995, s. 177, podobnie: K. 7/98, OTK ZU Nr 6/1998, s. 505). Oznacza to jednocześnie dopuszczalność zróżnicowania sytuacji prawnej różnych podmiotów. Dopiero, jeżeli kontrolowana norma – a zatem w tym przypadku ustalenia planu miejscowego określające odmienne zasady zagospodarowania terenu dla działek znajdujących się w tej samej strefie – traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają się określoną cechą wspólną, to mamy do czynienia z nieusprawiedliwionym odstępstwem od zasady równości. Trudno jest znaleźć jakiekolwiek obiektywne przesłanki, które przemawiałyby za koniecznością objęcia naszej działki zakazem zabudowy wziąwszy pod uwagę dopuszczalność zabudowy działek sąsiednich, które charakteryzuję się takimi samymi cechami jak nasza. Odstąpienie od zasady równości powinno mieć zawsze charakter wyjątkowy i powinno być dobrze uzasadnione. Jeżeli więc prawo traktuje odmiennie adresatów posiadających takie same cechy, konieczna jest jeszcze ocena kryterium, na podstawie którego dokonano owego zróżnicowania. W naszej sprawie nie sposób znaleźć takiego obiektywnego kryterium. Uważamy, że ustalenia planu miejscowego, które wprowadzają arbitralne zróżnicowanie sytuacji prawnej właścicieli działek znajdujących się w tej samej strefie godzą w zasadę równości prawa. W naszym przekonaniu zróżnicowania tego nie usprawiedliwiają rozwiązania proceduralne mające zastosowanie w procedurze planistycznej; przepisy proceduralne nie mogą bowiem wpływać na uszczuplenie konstytucyjnych praw, jeżeli adresat prawa „odkrył”, że jego prawa są naruszone. Preferencyjne, nieusprawiedliwione żadnymi obiektywnymi kryteriami „lepsze” traktowanie niektórych właścicieli mających działki w tej samej strefie pozostaje w rażącej sprzeczności z art. 32 Konstytucji.
Naruszenie art. 31 ust. 3 Konstytucji polega na pozbawieniu nas możliwości zabudowy działki nieusprawiedliwionej żadnymi kryteriami. Tymczasem ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw mogą być ustanowione tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Naszym zdaniem brak jest jakichkolwiek argumentów natury prawnej przemawiających za wprowadzeniem kategorycznego zakazu zabudowy naszej działki lub za arbitralnym niedopuszczeniem zmiany przeznaczenia na teren zabudowy mieszkaniowej.
Warto zwrócić bowiem uwagę na to, że nawet zabudowa gruntów rolnych nie zmienia ich przeznaczenia. Wynika to wprost z ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zgodnie z jej art. 2 ust. 1 gruntami rolnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu (pkt 3); pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych (pkt 4); pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych (pkt 6). Powyższe oznacza, że ustalenie przeznaczenia terenu w planie zagospodarowania przestrzennego jako gruntu rolnego /ornego/ nie musi oznacza samo przez się zakazu takiej jego zabudowy, która nie zmienia jego przeznaczenia (zob. zresztą przeznaczenie terenu dla działek o nr. ewid. 157, 159 i 160).
Zakaz takiej zabudowy musiałby wynikać ze szczególnych warunków zagospodarowania takiego terenu, określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W planie miejscowym miasta i gminy Kazimierz Dolny brak jest uzasadnienia dla takiego zakazu. W naszej opinii aby ograniczyć prawo właściciela nieruchomości do podjęcia na niej określonej zabudowy lub do jej zabudowania w ogóle, nie wystarczy powołanie się na to, że teren według przeznaczenia w planie zagospodarowania przestrzennego jest gruntem rolnym, ale konieczne jest wykazanie przez władze planistyczne, jakie przesłanki decydują o tym, że plan zagospodarowania przestrzennego wprowadza zakaz zabudowy danego terenu w ogóle lub zabudowy określonego rodzaju.
Zarówno przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, nie ustanawiają kategorycznego zakazu zabudowy gruntów rolnych. Ustawodawca pozwala np. na zabudowę gruntów rolnych pod pracowniczymi ogrodami działkowymi zabudową o charakterze letniskowym.

5. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w procesie planowania i zagospodarowania przestrzennego nakazuje uwzględniać dyrektywy odnoszące się m.in. do prawa własności oraz potrzeb interesu publicznego. Nie budzi wątpliwości, że plan miejscowy musi zapewniać balans między tymi dyrektywami a wyrażona w art. 31 ust. 3 Konstytucji zasada proporcjonalności wskazuje w jaki sposób należy równoważyć wartości, które chroni plan miejscowy. Oczywistym jest, że wszelkie ograniczenia uprawnień właścicielskich możliwe są o tyle, o ile konieczne i niezbędne są dla ochrony innych wartości, które uwzględnia i realizuje plan miejscowy. Trybunał Konstytucyjny w jednym z orzeczeń odnoszących się do problematyki konstytucyjnej ochrony prawa własności wskazał, że „wszelkie ograniczenia własności, ustanowione w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, muszą być zgodne z normami konstytucyjnymi wyznaczającymi granice ingerencji prawodawczej w prawo własności. Naruszenie tego wymogu może stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy przez organy sprawujące nadzór nad samorządem terytorialnym” (wyrok TK z dnia 7 lutego 2001 r., K 27/00, OTK 2000, nr 2, poz. 29). W przywołanym wyroku TK opowiadając się jednoznacznie za stosowaniem art. 31 ust. 3 Konstytucji jako wzorca kontroli legalności miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego podkreślił, że swoboda regulacyjna przysługująca gminom w dziedzinie zagospodarowania przestrzennego nie jest absolutna. Obowiązujące prawo ustanawia trojakiego rodzaju ograniczenia władztwa planistycznego o charakterze materialno-prawnym. Po pierwsze, organy gminy muszą kierować się ogólnymi zasadami określonymi w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (chodzi o ustawę z 1994 r., która została uchylona przez ustawę z dnia 2t marca 2003 r. z dniem 31 grudnia 2003 r., niemniej jednak pod rządami obecnie obowiązującej ustawy planistycznej obowiązują takie same zasady ogólne). Po drugie, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne z innymi ustawami regulującymi określone sprawy szczegółowe z zakresu gospodarki przestrzennej. Po trzecie, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne z Konstytucją. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 września 2004 r., OSK 456/04 – odwołując się do zasady proporcjonalności w procedurze planistycznej – stwierdził, iż to, że „gmina dysponuje zespołem uprawnień doktrynalnie określanym władztwem planistycznym nie oznacza, że gmina może to władztwo wykonywać dowolnie, a jej samodzielność w tym zakresie jest nieograniczona. Uprawnienia gminy do ustalania przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu nie mogą być nadużywane. Prawnie wadliwymi będą zatem nie tylko te ustalenia planu, które naruszają przepisy prawa, ale także te, które będą wynikiem ewentualnego nadużycia przysługujących gminie uprawnień”. W naszym przekonaniu objęcie naszej działki zakazem zabudowy jednorodzinnej stanowi o ograniczeniu naszego prawa bez zachowania proporcji i nie jest podyktowane racjonalnymi kierunkami gospodarki przestrzennej, stanowiącej element szeroko rozumianego porządku publicznego. Dlatego też postulat zmiany planu miejscowego jest słuszny i pozwoli znaleźć należytą proporcję miedzy prawem własności a innymi wartościami chronionymi przez plan miejscowy.
Warto zwrócić uwagę na postulaty prawidłowej polityki przestrzennej sformułowane przez B. Malisza, którego zdaniem polityka przestrzenna powinna spełniać następujące zadania:
Utrzymać prawidłową strukturę użytkowania terenów, czyli ustalać racjonalną proporcję między różnymi rodzajami użytkowania;
Stworzyć warunki do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez rozbudowę infrastruktury społecznej i technicznej;
Alokować funkcje terenu z uwzględnieniem interesów gospodarczych i społecznych;
Kontrolować racjonalne wykorzystanie przestrzeni w celu maksymalizowania efektu, pod warunkiem zachowania walorów środowiska;
Nadzorować zagospodarowanie przestrzenne (zob. B. Malisz, Podstawy gospodarki i polityki przestrzennej. Wszechnica Polskiej Akademii Nauk. Ossolineum 1984).

W naszej opinii Uchwała Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny nie realizuje tych postulatów. Ustalenia planu miejscowego są chaotyczne, niekonsekwentne, odstają od realiów życia społecznego, i – jak pokazują zasady zagospodarowania terenów w strefie 17 – Góry I, II, III – przypadkowe oraz dyskryminujące niektórych właścicieli nieruchomości, w tym nas, a co za tym idzie niezgodne z Konstytucją RP.

Mając powyższe na uwadze wnosimy jak na wstępie.

Z poważaniem
…….
…….

Załącznik:
Wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny z dnia 25 maja 2012 r.

Wzór pisma do Burmistrza

Warszawa, dnia 1…… 201.. r.

Nazw…
adres…

Pan …

Burmistrz Miasta ….
adres …

WNIOSEK
o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Zwracamy się z wnioskiem o zmianę Uchwały Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny poprzez 1) zmianę przeznaczenia działki nr ewid. …. położonej w Kazimierzu Dolnym przy ul. ……. z działki rolnej na działkę budowlaną (tereny zabudowy jednorodzinnej lub zabudowy jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją pensjonatową) albo 2) dopuszczenie zabudowy jednorodzinnej lub zabudowy jednorodzinnej z towarzyszącą funkcją pensjonatową.
Jednocześnie wyrażamy gotowość pokrycia kosztów związanych z procedurą zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny w zakresie odnoszącym się do naszej nieruchomości.

UZASADNIENIE

1. Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny (dalej: plan miejscowy) działka nr ewid. ….. oznaczona została symbolem RP – tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Działka położona jest w strefie 17 – Góry I, II, III, a zatem obowiązują dla niej zasady zagospodarowania terenu określone w par. 11 planu miejscowego, tj.:
Adaptacja stanu istniejącego
Możliwość dogęszczeń zabudowy o funkcji pensjonatowej, jednorodzinnej, letniskowej oraz towarzyszących usług turystycznych w niewielkich zespołach stanowiących dopełnienie istniejącej sieci osadniczej
Dogęszczenie zabudowy nie powinno doprowadzić do blokady lokalnych powiązań przyrodniczych
Drzewostanom utrwalającym wąwozy należy nadać status lasów glebochronnych
Należy obsadzić drzewami drogi łączące Góry I, II, III.

2. Zgodnie z ustaleniami planu miejscowego lokalizacja działki nr ewid. … na terenie oznaczonym symbolem RP wyłącza możliwość jej zabudowy jakimikolwiek obiektami budowlanymi, które nie służą produkcji rolniczej. Wydaje się bowiem, że możliwość dogęszczeń zabudowy o funkcji pensjonatowej, jednorodzinnej, letniskowej oraz towarzyszących usług turystycznych w niewielkich zespołach stanowiących dopełnienie istniejącej sieci osadniczej dotyczy jedynie terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

3. Mając powyższe na uwadze pragniemy zauważyć, że ustalenia planu miejscowego mają dla nas charakter dyskryminujący oraz bezzasadnie ograniczają nas w wykonywaniu uprawnień właścicielskich wyłączając możliwość zabudowy. Do takiego wniosku prowadzi analiza przeznaczenia innych działek zlokalizowanych w strefie 17. Mianowicie, działki o nr. ewid. 157, 159, 160 poza tym, że znajdują się ta terenie oznaczonym symbolem RP, to jednocześnie obok symbolu RP znajduje się symbol MNj, co oznacza, że plan miejscowy dopuszcza na tym terenie zabudowę jednorodzinną (zob. załącznik: wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny z dnia 25 maja 2012 r.).

4. W naszej opinii tak drastyczne zróżnicowanie stanu prawnego terenów o takich samych walorach i w dodatku poddanych takiemu samemu reżimowi prawnemu, a co za tym idzie zróżnicowanie sytuacji prawnej właścicieli terenów znajdujących się w tej samej strefie stanowi naruszenie art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji oraz art. 31 ust.3 Konstytucji.
Przepis art. 32 ust. 1 Konstytucji wyraża zasadę równości wobec prawa, a art. 64 ust. 2 zasadę równej ochrony prawa własności. Istotą tej zasady jest równe traktowanie wszystkich podmiotów charakteryzujących się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną). W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego niezmiennie panuje pogląd, że “wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo, tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących” (zob. np. K. 17/95, OTK ZU Nr 3/1995, s. 177, podobnie: K. 7/98, OTK ZU Nr 6/1998, s. 505). Oznacza to jednocześnie dopuszczalność zróżnicowania sytuacji prawnej różnych podmiotów. Dopiero, jeżeli kontrolowana norma – a zatem w tym przypadku ustalenia planu miejscowego określające odmienne zasady zagospodarowania terenu dla działek znajdujących się w tej samej strefie – traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają się określoną cechą wspólną, to mamy do czynienia z nieusprawiedliwionym odstępstwem od zasady równości. Trudno jest znaleźć jakiekolwiek obiektywne przesłanki, które przemawiałyby za koniecznością objęcia naszej działki zakazem zabudowy wziąwszy pod uwagę dopuszczalność zabudowy działek sąsiednich, które charakteryzuję się takimi samymi cechami jak nasza. Odstąpienie od zasady równości powinno mieć zawsze charakter wyjątkowy i powinno być dobrze uzasadnione. Jeżeli więc prawo traktuje odmiennie adresatów posiadających takie same cechy, konieczna jest jeszcze ocena kryterium, na podstawie którego dokonano owego zróżnicowania. W naszej sprawie nie sposób znaleźć takiego obiektywnego kryterium. Uważamy, że ustalenia planu miejscowego, które wprowadzają arbitralne zróżnicowanie sytuacji prawnej właścicieli działek znajdujących się w tej samej strefie godzą w zasadę równości prawa. W naszym przekonaniu zróżnicowania tego nie usprawiedliwiają rozwiązania proceduralne mające zastosowanie w procedurze planistycznej; przepisy proceduralne nie mogą bowiem wpływać na uszczuplenie konstytucyjnych praw, jeżeli adresat prawa „odkrył”, że jego prawa są naruszone. Preferencyjne, nieusprawiedliwione żadnymi obiektywnymi kryteriami „lepsze” traktowanie niektórych właścicieli mających działki w tej samej strefie pozostaje w rażącej sprzeczności z art. 32 Konstytucji.
Naruszenie art. 31 ust. 3 Konstytucji polega na pozbawieniu nas możliwości zabudowy działki nieusprawiedliwionej żadnymi kryteriami. Tymczasem ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw mogą być ustanowione tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Naszym zdaniem brak jest jakichkolwiek argumentów natury prawnej przemawiających za wprowadzeniem kategorycznego zakazu zabudowy naszej działki lub za arbitralnym niedopuszczeniem zmiany przeznaczenia na teren zabudowy mieszkaniowej.
Warto zwrócić bowiem uwagę na to, że nawet zabudowa gruntów rolnych nie zmienia ich przeznaczenia. Wynika to wprost z ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zgodnie z jej art. 2 ust. 1 gruntami rolnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu (pkt 3); pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych (pkt 4); pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych (pkt 6). Powyższe oznacza, że ustalenie przeznaczenia terenu w planie zagospodarowania przestrzennego jako gruntu rolnego /ornego/ nie musi oznaczać samo przez się zakazu takiej jego zabudowy, która nie zmienia jego przeznaczenia (zob. zresztą przeznaczenie terenu dla działek o nr. ewid. 157, 159 i 160).
Zakaz takiej zabudowy musiałby wynikać ze szczególnych warunków zagospodarowania takiego terenu, określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W planie miejscowym miasta i gminy Kazimierz Dolny brak jest uzasadnienia dla takiego zakazu. W naszej opinii aby ograniczyć prawo właściciela nieruchomości do podjęcia na niej określonej zabudowy lub do jej zabudowania w ogóle, nie wystarczy powołanie się na to, że teren według przeznaczenia w planie zagospodarowania przestrzennego jest gruntem rolnym, ale konieczne jest wykazanie przez władze planistyczne, jakie przesłanki decydują o tym, że plan zagospodarowania przestrzennego wprowadza zakaz zabudowy danego terenu w ogóle lub zabudowy określonego rodzaju.
Zarówno przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, nie ustanawiają kategorycznego zakazu zabudowy gruntów rolnych. Ustawodawca pozwala np. na zabudowę gruntów rolnych pod pracowniczymi ogrodami działkowymi zabudową o charakterze letniskowym.
5. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w procesie planowania i zagospodarowania przestrzennego nakazuje uwzględniać dyrektywy odnoszące się m.in. do prawa własności oraz potrzeb interesu publicznego. Nie budzi wątpliwości, że plan miejscowy musi zapewniać balans między tymi dyrektywami a wyrażona w art. 31 ust. 3 Konstytucji zasada proporcjonalności wskazuje w jaki sposób należy równoważyć wartości, które chroni plan miejscowy. Oczywistym jest, że wszelkie ograniczenia uprawnień właścicielskich możliwe są o tyle, o ile konieczne i niezbędne są dla ochrony innych wartości, które uwzględnia i realizuje plan miejscowy. Trybunał Konstytucyjny w jednym z orzeczeń odnoszących się do problematyki konstytucyjnej ochrony prawa własności wskazał, że „wszelkie ograniczenia własności, ustanowione w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, muszą być zgodne z normami konstytucyjnymi wyznaczającymi granice ingerencji prawodawczej w prawo własności. Naruszenie tego wymogu może stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy przez organy sprawujące nadzór nad samorządem terytorialnym” (wyrok TK z dnia 7 lutego 2001 r., K 27/00, OTK 2000, nr 2, poz. 29). W przywołanym wyroku TK opowiadając się jednoznacznie za stosowaniem art. 31 ust. 3 Konstytucji jako wzorca kontroli legalności miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego podkreślił, że swoboda regulacyjna przysługująca gminom w dziedzinie zagospodarowania przestrzennego nie jest absolutna. Obowiązujące prawo ustanawia trojakiego rodzaju ograniczenia władztwa planistycznego o charakterze materialno-prawnym. Po pierwsze, organy gminy muszą kierować się ogólnymi zasadami określonymi w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (chodzi o ustawę z 1994 r., która została uchylona przez ustawę z dnia 2t marca 2003 r. z dniem 31 grudnia 2003 r., niemniej jednak pod rządami obecnie obowiązującej ustawy planistycznej obowiązują takie same zasady ogólne). Po drugie, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne z innymi ustawami regulującymi określone sprawy szczegółowe z zakresu gospodarki przestrzennej. Po trzecie, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne z Konstytucją. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 września 2004 r., OSK 456/04 – odwołując się do zasady proporcjonalności w procedurze planistycznej – stwierdził, iż to, że „gmina dysponuje zespołem uprawnień doktrynalnie określanym władztwem planistycznym nie oznacza, że gmina może to władztwo wykonywać dowolnie, a jej samodzielność w tym zakresie jest nieograniczona. Uprawnienia gminy do ustalania przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu nie mogą być nadużywane. Prawnie wadliwymi będą zatem nie tylko te ustalenia planu, które naruszają przepisy prawa, ale także te, które będą wynikiem ewentualnego nadużycia przysługujących gminie uprawnień”. W naszym przekonaniu objęcie naszej działki zakazem zabudowy jednorodzinnej stanowi o ograniczeniu naszego prawa bez zachowania proporcji i nie jest podyktowane racjonalnymi kierunkami gospodarki przestrzennej, stanowiącej element szeroko rozumianego porządku publicznego. Dlatego też postulat zmiany planu miejscowego jest słuszny i pozwoli znaleźć należytą proporcję miedzy prawem własności a innymi wartościami chronionymi przez plan miejscowy.
Warto zwrócić uwagę na postulaty prawidłowej polityki przestrzennej sformułowane przez B. Malisza, którego zdaniem polityka przestrzenna powinna spełniać następujące zadania:
Utrzymać prawidłową strukturę użytkowania terenów, czyli ustalać racjonalną proporcję między różnymi rodzajami użytkowania;
Stworzyć warunki do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez rozbudowę infrastruktury społecznej i technicznej;
Alokować funkcje terenu z uwzględnieniem interesów gospodarczych i społecznych;
Kontrolować racjonalne wykorzystanie przestrzeni w celu maksymalizowania efektu, pod warunkiem zachowania walorów środowiska;
Nadzorować zagospodarowanie przestrzenne (zob. B. Malisz, Podstawy gospodarki i polityki przestrzennej. Wszechnica Polskiej Akademii Nauk. Ossolineum 1984).

W naszej opinii Uchwała Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny nie realizuje tych postulatów. Ustalenia planu miejscowego są chaotyczne, niekonsekwentne, odstają od realiów życia społecznego, i – jak pokazują zasady zagospodarowania terenów w strefie 17 – Góry I, II, III – przypadkowe oraz dyskryminujące niektórych właścicieli nieruchomości, a co za tym idzie niezgodne z Konstytucją RP.
Mając powyższe na uwadze wnosimy jak na wstępie.

Z poważaniem
……
…..
Załącznik:
Wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Nr LI/284/98 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Kazimierz Dolny z dnia 25 maja 2012 r.